De Noorse grens

De volgende dag werd koers gezet naar het Noorse Frederikstad. Onderweg kwam er opeens een boot achter één van de eilandjes te voorschijn met aan boord iemand die een rood rond bord met de tekst op hield. Het bleek hier om de douane te gaan. Aangezien het oude vikings niet meer lijkt op het moderne Noors en de douanier geen Engels sprak werd het een klassiek gebarengesprek. Nu had Henri van te voren schriftelijke toestemming gekregen van de douane om de Noorse wateren binnen te varen en hierbij had hij een hele lijst moeten opgeven van dingen die hij mee zou nemen. Men vond het echter nodig om dit alles nu blijkbaar ook ter plaatse te kontroleren. Alle spullen waren in orde, maar de douanier begon argwaan te krijgen toen hij onder de vlonders zakjes zag met een wit poeder. Het ging hier om poeder om aardappelpuree te maken ( neemt niet veel ruimte in en vult de maag goed ) en met een beetje fantasie kan je dit inderdaad aanzien voor ...drugs ! Het zou inderdaad de list van de eeuw zijn om met een oud vikingschip drugs naar Noorwegen te smokkelen, dus je kan het deze douanier niet echt kwalijk nemen dat hij even wou proeven, maar ten tijde dat dit gebeurde kon Henri er de humor nog niet van inzien. Uiteindelijk mocht de Orm weer verder varen. De dag hierna werd de stad Moss aangedaan en de dag daarna Dròbak.

Oslo

Hier kwam de Oslose pers alvast even een kijkje nemen naar wat de volgende dag hun haven binnen zou lopen. De volgende dag stroomde het weer eens van de regen, maar er was gelukkig niet zo veel wind. Onder grote belangstelling meerde de Orm aan bij de erekade van Oslo, vlak voor het stadhuis. Een jazzband speelde "Down by the riverside", de burgemeester, de Nederlandse ambassadeur, Noorse- en Nederlandse pers en de televisiecamera’s stonden de Orm op te wachten, maar het allerbelangrijkste voor Henri was :

de Orm is in zijn thuiswateren geweest !